خرشة

خرشة. [ خ َ ش َ ] (اِخ ) ابن الحر. وی از راویان است و عبداﷲ از احمدبن مفصل از ابوبکر از ابوحصن از خرشةبن الحر نقل می کند که گفت عمر در تاریک روشن از خواب برمی خاست و روشنی برمی افروخت و سوره ٔ یوسف برمی خواند. (المصاحف ص 154).