خرقه گشتن
لغتنامه دهخدا
خرقه گشتن . [ خ ِ ق َ / ق ِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) پاره گشتن . دریده شدن . چاک شدن :
چون خرقه گشت بر کَتِف شب ردای قار
شد غرق در غلاله ٔ زر فرق کوهسار.
چون خرقه گشت بر کَتِف شب ردای قار
شد غرق در غلاله ٔ زر فرق کوهسار.
اثیر اخسیکتی (از آنندراج ).