خرمن سوختن
لغت‌نامه دهخدا
خرمن سوختن . [ خ َ / خ ِ م َ ت َ ] (مص مرکب ) سوزاندن خرمن . کنایه از بدبخت و مفلس کردن :
آورده اند صحبت خوبان که آتش است
بر من به نیم جو که بسوزند خرمنم .
آتش بیار و خرمن آزادگان بسوز
تا پادشه خراج نخواهد خراب را.
آورده اند صحبت خوبان که آتش است
بر من به نیم جو که بسوزند خرمنم .
سعدی .
آتش بیار و خرمن آزادگان بسوز
تا پادشه خراج نخواهد خراب را.
سعدی .
