خرمن سوز
لغتنامه دهخدا
خرمن سوز. [خ َ / خ ِ م َ ] (نف مرکب ) آنکه یا آنچه خرمن را بسوزاند. || (ن مف مرکب ) خرمن سوخته :
عاقلان خوشه چین از سرّ لیلی غافلند
کین کرامت نیست جز مجنون خرمن سوز را.
عاقلان خوشه چین از سرّ لیلی غافلند
کین کرامت نیست جز مجنون خرمن سوز را.
سعدی .