خروق
لغتنامه دهخدا
خروق . [ خ ُ ] (ع مص ) مقیم گردیدن درخانه و جدا نشدن از آن . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ). || (اِ) ج ِ خرق [ خ َ /خ ِ ]. (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به خرق [ خ َ / خ ِ ] شود.
