خرپ خرپ
لغت‌نامه دهخدا
خرپ خرپ . [خ ِ خ ِ ] (اِ صوت ) حکایت آواز جویدن گوسفند و مانند آن علف تازه و سبز و جو و مانند آن را. آواز پنجه و پوست هندوانه و مانند آن بوسیله ٔ جویدن بره و گوسفندو بز. نام آواز جویدن گوسفند و مانند آن بدنه ٔ علف و پوست هندوانه و خربزه و مانند آن را. حکایت صوت خوردن خرگوش و جز آن گیاهی را. (یادداشت بخط مؤلف ).
