خزوبز
لغت‌نامه دهخدا
خزوبز. [ خ َزْ زُ ب َزز ] (اِ مرکب ، از اتباع ) کنایه از لباس خوب و سر و سامان مرتب :
ببازارگانی برفتن ز جز
یکی کاروان دارم از خزوبز.
در میان خزوبز مر خاک را پنهان که کرد
جز تو کز خاکی سرشته خفته در خزوبزی .
آزر بتگر تویی کز خزوبز
تنت چون بت پر ز نقش و آزر است .
تو در خزوبز بزیر طارم
خویشانت برهنه و پریشان .
ببازارگانی برفتن ز جز
یکی کاروان دارم از خزوبز.
فردوسی .
در میان خزوبز مر خاک را پنهان که کرد
جز تو کز خاکی سرشته خفته در خزوبزی .
ناصرخسرو.
آزر بتگر تویی کز خزوبز
تنت چون بت پر ز نقش و آزر است .
ناصرخسرو.
تو در خزوبز بزیر طارم
خویشانت برهنه و پریشان .
ناصرخسرو.
