خسرانگریلغتنامه دهخداخسرانگری . [ خ ُ گ َ ] (حامص مرکب ) انتساب بواسطه ٔ ازدواج . (ناظم الاطباء). خویشی سببی . (یادداشت بخط مؤلف ). || خواستگاری . (ناظم الاطباء). || عروسی . (منتهی الارب ).
