خسروآرای
لغت‌نامه دهخدا
خسروآرای . [ خ ُ رَ / رُو ] (نف مرکب ) آرایش دهنده ٔ پادشاه . زیب ملوک . لایق شاهان :
چو بشنید بهرام بالای خواست
یکی جامه خسروآرای خواست .
فرودآمد از کوه و بالای خواست
یکی جامه ٔ خسروآرای خواست .
هم آنگاه بهرام بالای خواست
یکی مغفر خسروآرای خواست .
چو بشنید بهرام بالای خواست
یکی جامه خسروآرای خواست .
فردوسی .
فرودآمد از کوه و بالای خواست
یکی جامه ٔ خسروآرای خواست .
فردوسی .
هم آنگاه بهرام بالای خواست
یکی مغفر خسروآرای خواست .
فردوسی .
