خسروی

خسروی . [ خ ُ رَ ] (اِخ ) یکی از شاعران قرن نهم هَ . ق . است . امیر علیشیرگوید: مردی دعوی دار و بزرگ منش و تندخوی بود و گاهی که شعر خواست خواند پیش از آن در کلام خود چنان ادائی می کردند کس را مجال دخل نمی ماند ضرورة تحسین بایست کرد و دیوانش در میان مردم هست . این مطلع از اوست :
زلعل یار دندانی گرفتم
حیاتی یافتم جانی گرفتم .

(مجالس النفایس ص 39).

رجوع به ص 213 همان کتاب شود.