خسف

خسف . [ خ ُ ] (ع اِ) فرورفتگی و مغاک و پستی ظاهر زمین . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). خَسف . || چهار مغز و گردکان . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (یادداشت بخطمؤلف ). || دست نخورده بهمان حالت قبل . منه : دع الامر بخسف ؛ بگذار کار را چنانکه هست . (منتهی الارب ). || (مص ) واداشتن کسی به کردن کاری که مکروه دارد آنرا. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).