خسقی
لغت‌نامه دهخدا
خسقی . [ خ َ س َ ] (ص نسبی ) جامه برنگ گل کافشه :
فلک مفرش خود خسقی شفق دار است
برای استر صوف و حبر اخضر ما .
برق والا و شعله ٔ خسقی
از ته جامه ها زبانه زدند.
ابر کرباس و شفق خسقی و سامست سمور
صبح قاقم شمر و حبر پر از موج بهار.
فلک مفرش خود خسقی شفق دار است
برای استر صوف و حبر اخضر ما .
نظام قاری .
برق والا و شعله ٔ خسقی
از ته جامه ها زبانه زدند.
نظام قاری .
ابر کرباس و شفق خسقی و سامست سمور
صبح قاقم شمر و حبر پر از موج بهار.
نظام قاری .
