خسوقلغتنامه دهخداخسوق . [خ َ ] (ع ص ) شتر ماده که به سپل زمین را بکاود یا آنکه در رفتن سپل وی منقلب شده در زمین شکاف کند. (منتهی الارب ). خزوق . (منتهی الارب ). رجوع به خزوق شود.
