خشتوک
لغت‌نامه دهخدا
خشتوک . [ خ َ / خ ُ] (ص ، اِ) بچه ٔ حرامزاده را گویند. (از برهان قاطع). مصحف خشوک . (یادداشت بخط مؤلف ). || مکار. (از انجمن آرای ناصری ) (از آنندراج ) :
از بزرگی که هستی ای خشتوک
چاکرت بر کتف نهد دفنوک .
از بزرگی که هستی ای خشتوک
چاکرت بر کتف نهد دفنوک .
منجیک (از انجمن آرای ناصری ).
