خشفه
لغتنامه دهخدا
خشفه . [ خ َ ف َ ] (ع مص ) جنبیدن . (منتهی الارب ). خَشف . رجوع به خَشف شود. || دریافتن . خَشف . || آواز آمدن از برف هنگام رفتن بروی آن . خَشف . || آواز کردن ، خَشف . || شتافتن و تیز رفتن ، خَشف . || کوفتن و شکستن سر کسی را بسنگ ، خَشف . || انداختن زن بچه را. خَشف . (منتهی الارب ).
