خصف

خصف . [ خ َ ] (ع مص ) دوختن نعلین . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || دوختن . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). || برهم نهادن و چسبانیدن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خصف الورق علی بدنه ؛ بر هم نهاد و چسبانید برگها را یکان یکان بربدن خود تا عورتش بنظر نیاید. (منتهی الارب ) : طفقا یخصفان علیهما من ورق الجنة. (قرآن 7 / 22).