خصیف
لغتنامه دهخدا
خصیف . [ خ َ ] (ع اِ) خاکستر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || (ص ) نعل دوخته . (منتهی الارب ) . || شیر که برآن جغرات ریخته باشند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
- جبل خصیف ؛ کوه دو رنگ که سیاهی وسپیدی داشته باشند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
- کتیبة خصیف ؛ سپاه برنگ آهن . (منتهی الارب ).
- جبل خصیف ؛ کوه دو رنگ که سیاهی وسپیدی داشته باشند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
- کتیبة خصیف ؛ سپاه برنگ آهن . (منتهی الارب ).