خضاخضلغتنامه دهخداخضاخض . [ خ ُ خ ِ ] (ع ص ، اِ) جای بسیار با آب و درخت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). || فربه کلانشکم از مردان و شتران . || بادیست میان صبا و دبور. || باد که از جانب مشرق وزد.(منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد).