خضاعلغتنامه دهخداخضاع . [ خ ِ ] (ع مص ) نرم کردن سخن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). مصدر دیگریست برای مخاضعه . منه : خاضع المراءة خضاعاً؛ ای نرم کرد سخن را برای آن زن . (منتهی الارب ).
