خطائطلغتنامه دهخداخطائط. [ خ َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ خطیطة و آن زمین خشک مانده میان دو زمین باران زده یا زمین که بعض آن باران زده باشد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
