خطابخش
لغتنامه دهخدا
خطابخش . [ خ َ ب َ ] (نف مرکب ) گناه بخش . (آنندراج ). بخشاینده ٔ جرم و گناه . آمرزنده . (ناظم الاطباء) :
خداوند بخشنده ٔ دستگیر
کریم خطابخش پوزش پذیر.
در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش
حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش .
خداوند بخشنده ٔ دستگیر
کریم خطابخش پوزش پذیر.
سعدی .
در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش
حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش .
حافظ.