خطاف
لغتنامه دهخدا
خطاف . [ خ َطْ طا ] (ع اِ) شیطان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). || (ص ) روشنی ناپاینده ٔ زودگذر. مبالغه در خاطف . (از اقرب الموارد). || رباینده ٔ بکارت بزور. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). || فاسق . (منتهی الارب ).
