خطبه آرا
لغتنامه دهخدا
خطبه آرا. [ خ ُ ب َ / ب ِ ] (نف مرکب )خطبه گو. آنکه بر سر منابر خطبه می گوید :
تا سیه پوشان نورانی سلاطین را بعید
خطبه آرایند بر منبر به نیکویی خطاب .
تا سیه پوشان نورانی سلاطین را بعید
خطبه آرایند بر منبر به نیکویی خطاب .
سوزنی .