خظاًبظاًلغتنامه دهخداخظاًبظاً. [ خ َ ظَن ْ ب َ ظَن ْ ] (ع ص ) گوشت بسته و سخت و آگنده . (از منتهی الارب ). منه : لحمه خظابظا؛ ای مکتنز یعنی گوشت او بسته و سخت و آگنده است . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
