خلاف افکندن
لغتنامه دهخدا
خلاف افکندن . [ خ ِ / خ َ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) اختلاف انداختن . دشمنی افکندن :
سخن چین بدبخت دریک نفس
خلاف افکند در میان دو کس .
ز نادانی و تیره رایی که اوست
خلاف افکند در میان دو دوست .
سخن چین بدبخت دریک نفس
خلاف افکند در میان دو کس .
سعدی .
ز نادانی و تیره رایی که اوست
خلاف افکند در میان دو دوست .
سعدی .