خلق شکار

خلق شکار. [ خ َ ش ِ ] (ص مرکب ) شکارکننده ٔ مردم . بدام اندازنده ٔ مردم :
بازِ جهان تیزپرّو خلق شکار است
بازِ جهان را بجز شکار چه کار است ؟

ناصرخسرو.