خلوةلغتنامه دهخداخلوة. [ خ َل ْ وَ ] (ع اِ) جای خالی از غیر. (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ). ج ، خلوات . || تنهایی . (منتهی الارب ).
