خلوتیان

خلوتیان . [ خ َل ْ وَ ] (اِ مرکب ) ج ِ خلوتی . منزوی ها. عزلت نشینان . عزلت گزینان :
خلوتیان هر کجا مجلس خاصی کنید
ترک ادب باشد ار دردسر آرد خمار.

خاقانی .

تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند
چنگ صبحی بدر پیر مناجات بریم .

حافظ.

افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع.

حافظ.

مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت
بتماشای تو آشوب قیامت برخاست .

حافظ.