خلچ
لغتنامه دهخدا
خلچ . [ خ َ ل َ ] (اِخ ) نام طایفه ای است از صحرانشینان و ترکان . (برهان قاطع). در شرفنامه ٔ منیری آمده است ولایتی است ازترکستان زمین و نیز اصلی است ترکان را :
خلچ شوشتری کرد فرمکی صفتست
ترکمان تتری غول بلوچی کبر است .
رجوع به خلج در این لغت نامه شود.
خلچ شوشتری کرد فرمکی صفتست
ترکمان تتری غول بلوچی کبر است .
مشفقی بلخی .
رجوع به خلج در این لغت نامه شود.