خلیده

خلیده . [خ َ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) در اندرون رفته . (صحاح الفرس ). فرورفته . نفوذکرده . (ناظم الاطباء) :
هر ساعتش از غصه گلی تازه شکفته
وز غصه چو خارش همه در دیده خلیده .

انوری .

|| فرورونده . نفوذکننده :
پر گرد باغ و بی بر شاخ و خلیده خاری
تاریک چاه و ناخوش زشت و درشت جایی .

ناصرخسرو.

|| سوراخ کرده . || گزیده . || سوراخ و جای فرورفتگی سوزن . (ناظم الاطباء).