خلیده جگر

خلیده جگر. [ خ َ دَ / دِ ج ِ گ َ ] (ص مرکب ) مجروح جگر. کنایه از شکسته و فگار :
اگر مانده بودی برادر مرا
که پیوسته بد او ز مادر مرا
به تنها نماندستمی زارزار
خلیده جگر، زیر دندان مار.

فردوسی .