خنداندن
لغتنامه دهخدا
خنداندن . [ خ َ دَ ] (مص ) خندیدن کنانیدن . (ناظم الاطباء). بخنده درآوردن . خندانیدن :
گر بماه دی در باغ شود خندان
گل بخنداند در باغ دی و بهمن .
و آن را که ازو همی بخندیدی
فردا ز تو بیگمان بخنداند.
گر بماه دی در باغ شود خندان
گل بخنداند در باغ دی و بهمن .
فرخی .
و آن را که ازو همی بخندیدی
فردا ز تو بیگمان بخنداند.
ناصرخسرو.