خندانیدن
لغتنامه دهخدا
خندانیدن . [ خ َ دَ ] (مص مرکب ) بخنده درآوردن . بخنده واداشتن . خنداندن . اضحاک . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) :
نبینی آفتاب آسمان را
کز آن خندد که خنداند جهان را.
نبینی آفتاب آسمان را
کز آن خندد که خنداند جهان را.
نظامی .