خنیاگری

خنیاگری . [ خ ُ گ َ ] (حامص مرکب ) مطربی . نوازندگی . آوازخوانی . (ناظم الاطباء). تَغَنّی . غنا. رامشگری . (یادداشت بخط مؤلف ) :
اگر شاعری را توپیشه گرفتی
یکی نیز بگرفت خنیاگری را.

ناصرخسرو.

ور زهره جز به بزم تو خنیاگری کند
جاوید دف دریده و بربط شکسته باد.

انوری .

خنده بغمخوارگی لب کشاند
زهره بخنیاگری شب نشاند.

نظامی .

چنان برکش آواز خنیاگری
که ناهید جنگی برقص آوری .

حافظ.