خوابیده چشم
لغت‌نامه دهخدا
خوابیده چشم . [ خوا / خا دَ / دِ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) بسته چشم . (یادداشت بخط مؤلف ). || با چشم خمار. با چشم فروافتاده مژگان که موجب زیبایی آن است :
قاصرات الطرف ؛ کنیزکان خوابیده چشم . || بی اعتنائی . بی اهمیتی :
همان کژه بینی و خوابیده چشم
دل آگنده دارد تو گویی بخشم .
قاصرات الطرف ؛ کنیزکان خوابیده چشم . || بی اعتنائی . بی اهمیتی :
همان کژه بینی و خوابیده چشم
دل آگنده دارد تو گویی بخشم .
فردوسی .
