خودساز
لغتنامه دهخدا
خودساز. [ خوَدْ / خُدْ ] (ص مرکب ) آنکه به تهذیب نفس خود کوشد. (یادداشت مؤلف ). ج ، خودسازان :
هلاک سیل فنایند خانه پردازان
به آب و گل نکنند التفات خودسازان .
هلاک سیل فنایند خانه پردازان
به آب و گل نکنند التفات خودسازان .
صائب (از آنندراج ).