خودفروش

خودفروش . [ خوَدْ / خُدْ ف ُ ] (نف مرکب ) لاف زننده . گزاف گوینده . فخریه کننده . (ناظم الاطباء). متکبر. آنکه از خود بیجهت راضی است . خودنما :
گفتیم ای خودفروش خود چه متاعی بگو
گر بخری شبچراغ گر بفروشی خزف .

خاقانی .

در میان صومعه سالوس پردعوی منم
خرقه پوش خودفروش خالی از معنی منم .

سعدی .

بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود
خودفروشان را بکوی می فروشان راه نیست .

حافظ.

می خوار و رند باش ولی خودنما مباش
می نوش در طریقت ما به زخودفروش .

اسیر لاهیجی (آنندراج ).

|| زن فاحشه که خود را در معرض فروش قرار می دهد.