خوردنگه

خوردنگه . [ خوَرْ / خُرْ دَ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) خوردنگاه . محل غذا. جای خوراک . مأکل . (یادداشت مؤلف ) :
یکی عید گرانمایه جمال ماه ذی الحجة
یکی نوروز فرخنده کمال ماه فروردین
از این آراسته شد کعبه چون خوردنگه خسرو
وزآن افروخته شد دشت چون خوردنگه شیرین .

لامعی .