خوشجانیلغتنامه دهخداخوشجانی . [ خوَش ْ / خُش ْ ](حامص مرکب ) خوشکامی . خوشحالی . خوشدلی : اگر بدیدمی آن هردو مونس جان رابدی ز دیدنشان خوشدلی و خوشجانی .سوزنی .
