خوشخاک

خوشخاک . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) زمینی که خاک خوب دارد یعنی آنرا پست و بلندی نیست : نقع؛ زمین خوش خاک . نقعاء؛ زمین خوش خاک . (منتهی الارب ). الغضراء؛ گل خوش و زمین خوشخاک . (دستور الاخوان قاضی محمد دهار). || (اِمرکب ) گرد اندر هوا و زمین . غبار. (مهذب الاسماء).