خوشخواره

خوشخواره . [ خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) خوشخوار. نیکوخوار :
همی دشوارت آید کرد طاعت
که بس خوشخواره و باکبرونازی .

ناصرخسرو.

|| (ن مف مرکب ) بامزه . خوشمزه . مزه دار. لذیذ. (یادداشت مؤلف ) :
می خوشخواره ٔ خوشبوی همی خور در باغ
قمری و بلبل عواد خوش و صناج است .

مسعودسعد.