خوشخوارگی
لغتنامه دهخدا
خوشخوارگی . [ خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا رَ / رِ ] (حامص مرکب ) عمل و حالت خوشخوار. عمل خوب خوردن . || راحتی . عیش خوش . گذران خوش :
جهان می گذارد به خوشخوارگی
به اندازه دارد تک بارگی .
جهان می گذارد به خوشخوارگی
به اندازه دارد تک بارگی .
نظامی .