خوشخوانی

خوشخوانی . [ خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا ] (حامص مرکب ) خوب خوانی . نیکوخوانی . خوش آوازی . خوش صدائی :
سخندانی و خوشخوانی نمی ورزند در شیراز
بیا حافظ که تا خود را بملک دیگر اندازیم .

حافظ.

|| عمل خوش خواندن نوشته ها. مقابل خوش نویسی .