خوشخویی

خوشخویی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) خوشخوئی . حالت و چگونگی خوشخوی :
چو جم دید او را بدان نیکویی
بدان خوشزبانی وآن خوشخویی .

فردوسی .

رجوع به خوشخوی و خوشخو شود.