خوشرنگی
لغتنامه دهخدا
خوشرنگی . [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] (حامص مرکب ) خوب رنگی . نیکورنگی . زیبارنگی :
ز خوشرنگی چو گل گشتم ز خوشبویی چوبان گشتم
ز بیم باد و برف دی به خم اندر نهان گشتم .
ز خوشرنگی چو گل گشتم ز خوشبویی چوبان گشتم
ز بیم باد و برف دی به خم اندر نهان گشتم .
فرخی .