خوش منش
لغت‌نامه دهخدا
خوش منش . [ خوَش ْ / خُش ْ م َ ن ِ ] (ص مرکب ) فَکِه . فاکِه . خوش طبع. شادان .خندان . خرسند. راضی . (یادداشت مؤلف ) :
بدین روز هم نیستی خوش منش
که پیش من آوردی ای بدکنش .
برفتند شادان دل و خوش منش
پر از آفرین لب ز نیکی دهش .
مگر کو برین هم نشان خوش منش
بیاید ابی جنگ و بی سرزنش .
و ستارگان شاد باشند به قوت و سعادت خویش و خوش منش گردند. (التفهیم ).
ایمن مشو ز کینه ٔ او ای پسر
هرچند شادمان بود و خوش منش .
گل از نفس کل یافته ست آن عنایت
که تو خوش منش گشته ای زان و شادان .
به نخجیر شد شاه یک روز کش
هم او خوش منش بود و هم روز خوش .
|| طائع. (مهذب الاسماء). خوش رفتار. یکدل . صمیمی : پس چون این زن این صورت پدر خویش که دیوان کرده بودند یافت بخانه ٔ سلیمان بنهاد و هر روز با همه ٔ کنیزکان برفتی و آن صورت را سجده کردی و با سلیمان خوش منش نبود و سلیمان ندانست که آن زن همی بت پرستید. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
همان خوش منش مردم خویشکار
نباشد بچشم خردمند خوار.
نباشیم تا جاودان بدکنش
چه نیکو بود داد با خوش منش .
پسر خوش منش باید و خوبروی .
زن خوش منش خواه نه خوب روی
که آمیزگاری بپوشد عیوب .
|| دارنده ٔ ضمیر نیک . خیرخواه . خوش نفس . || خوش گذران . عیاش . تن پرور. (ناظم الاطباء).
بدین روز هم نیستی خوش منش
که پیش من آوردی ای بدکنش .
فردوسی .
برفتند شادان دل و خوش منش
پر از آفرین لب ز نیکی دهش .
فردوسی .
مگر کو برین هم نشان خوش منش
بیاید ابی جنگ و بی سرزنش .
فردوسی .
و ستارگان شاد باشند به قوت و سعادت خویش و خوش منش گردند. (التفهیم ).
ایمن مشو ز کینه ٔ او ای پسر
هرچند شادمان بود و خوش منش .
ناصرخسرو.
گل از نفس کل یافته ست آن عنایت
که تو خوش منش گشته ای زان و شادان .
ناصرخسرو.
به نخجیر شد شاه یک روز کش
هم او خوش منش بود و هم روز خوش .
نظامی .
|| طائع. (مهذب الاسماء). خوش رفتار. یکدل . صمیمی : پس چون این زن این صورت پدر خویش که دیوان کرده بودند یافت بخانه ٔ سلیمان بنهاد و هر روز با همه ٔ کنیزکان برفتی و آن صورت را سجده کردی و با سلیمان خوش منش نبود و سلیمان ندانست که آن زن همی بت پرستید. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
همان خوش منش مردم خویشکار
نباشد بچشم خردمند خوار.
فردوسی .
نباشیم تا جاودان بدکنش
چه نیکو بود داد با خوش منش .
فردوسی .
پسر خوش منش باید و خوبروی .
سعدی .
زن خوش منش خواه نه خوب روی
که آمیزگاری بپوشد عیوب .
سعدی .
|| دارنده ٔ ضمیر نیک . خیرخواه . خوش نفس . || خوش گذران . عیاش . تن پرور. (ناظم الاطباء).
