خوش منشی

خوش منشی . [ خوَش ْ / خُش ْ م َ ن ِ ] (حامص مرکب ) خوش طبعی . فکیهة. لاغ . فکاهت . مزاح . شوخی . بذله گویی . هزاله . مطایبه . نشاط. سرور. فرح . انبساط. (یادداشت مؤلف ) :
چون دل باده خوار گشت جهان
با کروژ و نشاط و خوش منشی .

خسروی .

پس خویشتن تسلیم کرد و آن ... هدف کرده و بخوش منشی شربت آن ضربت نوش کرد. (تاریخ بیهق ). || تسلیم در اصطلاح حکمت مدنی . (از نفایس الفنون ).