خوش بنیگیلغتنامه دهخداخوش بنیگی . [ خوَش ْ / خُش ْ ب ُن ْ ی َ / ی ِ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی خوش بنیه . حالت نیکوبنیه . قوی بنیگی . مقابل بی بنیگی . مقابل علیلی . مقابل ضعیفی .
