خوش بودن

خوش بودن . [ خوَش ْ / خُش ْ دَ ] (مص مرکب ) راحت و آسوده بودن . آسایش داشتن . (ناظم الاطباء). شادمان بودن . شادان بودن . (یادداشت مؤلف ) :
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
دام تزویر مکن چون دگران قرآن را.

حافظ.

|| صحیح بودن . نکو بودن . درست بودن . موافق بودن :
خوش نبود با نظر مهتران
بودن او جز کف خنیاگران .

نظامی .

|| سالم بودن . تندرست بودن . تندرستی داشتن . (ناظم الاطباء).