خوش زخمه
لغتنامه دهخدا
خوش زخمه . [ خوَش ْ / خُش ْ زَ م َ / م ِ ](ص مرکب ) خوش پنجه . آنکه ساز خوب نوازد :
نوای مطرب خوش زخمه و سرودی غنج
خروش ِ عاشق ِ سرگشته و عتاب ِ نگار.
نوای مطرب خوش زخمه و سرودی غنج
خروش ِ عاشق ِ سرگشته و عتاب ِ نگار.
مسعودی .